Η εορτή της Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος Χριστού (+ 6 Αυγούστου) είναι κατεξοχήν εορτή τού θεϊκού Φωτός, «αδελφή» τής εορτής των Φώτων (+ 6 Ιανουαρίου).

   

 Το μέγα θαύμα τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος Χριστού στο όρος Θαβώρ πραγματοποιήθηκε, σύμφωνα με τη διδασκαλία τής Εκκλησίας μας, 40 ημέρες πριν από τη λαμπροφόρο Ανάστασή Του, τής οποίας και αποτελούσε προάγγελο και προφανέρωση. Τετρακόσια χρόνια περίπου αργότερα, κατά τον 4^ο αιώνα μ.Χ., οικοδομήθηκε στο όρος Θαβώρ ένας λαμπρός ναός επ’ ονόματι τής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, ο οποίος εγκαινιάστηκε κάποια ημέρα 6 Αυγούστου. Εξ αυτής της ημερομηνίας εγκαινιασμού τού εν λόγω ναού, η Αγία μας Εκκλησία όρισε να εορτάζεται έκτοτε η Μεταμόρφωση του Σωτήρος την 6^η Αυγούστου κάθε έτους. Όρισε επίσης να εορτάζεται σαράντα ημέρες αργότερά απ’ αυτήν την ημερομηνία, δηλαδή στις 14 Σεπτεμβρίου, η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, που λογίζεται αντιπροσωπευτική κι εκφραστική τής Σταύρωσης και της Ανάστασης τού Κυρίου.

    Ακολούθως θα παρουσιαστούν πέντε Τροπάρια τής εορτής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, τα οποία δηλώνουν το πνευματικό περιεχόμενο και το νόημα αυτής της εορτής.

1)      Το μέγα θαύμα τής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού. Σύντομη ποιητική παρουσίασή του.

Τροπάριο. Ήχος πλ. β'.

Πέτρῳ και Ιακώβῳ και, Ιωάννῃ, τοις προκρίτοις μαθηταίς σου Κύριε (...).

Νοηματική απόδοση του Τροπαρίου στη Νεοελληνική.

    Ιησού Χριστέ, κατά τη Μεταμόρφωσή σου στο όρος Θαβώρ παρουσίασες στους κορυφαίους μαθητές σου Πέτρον, Ιάκωβον και Ιωάννην τη δόξα τής θεϊκής σου μορφής, όταν έβλεπαν τα ιμάτιά σου να αστράφτουν σαν το φως και το πρόσωπό σου να λάμπει περισσότερο από τον ήλιο και μη αντέχοντας να παρατηρούν την αβάστακτη έλαμψή σου έπεφταν τυφλωμένοι στη γη. Άκουγαν δε τη φωνή του Θεού Πατρός να μαρτυρεί απ’ τον Ουρανό εσένα με τα λόγια, “Αυτός (ο Χριστός) είναι ο μονογενής μου Υιός και Σωτήρας του κόσμου”.

2)      Η εορτή τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος Χριστού (+ 6 Αυγούστου) είναι κατεξοχήν εορτή τού θεϊκού Φωτός.

Τροπάριον Εξαποστειλάριον. Ήχος γ'.

    Φως αναλλοίωτον Λόγε, φωτός Πατρὸς αγεννήτου, εν τω φανέντι φωτί σου, σήμερον εν Θαβωρίῳ, φως είδομεν τον Πατέρα, φως και το Πνεύμα, φωταγωγούν πάσαν Κτίσιν.

Νοηματική απόδοση του Εξαποστειλαρίου.

    Χριστέ Λόγε του Θεού, που είσαι Φως ίδιο ακριβώς με το Φως του αγέννητου Θεού Πατρός, κατά την εμφάνιση τού Φωτός σου σήμερα στο όρος Θαβώρ, αντιληφθήκαμε ως Φως τον Θεόν Πατέρα, ως Φως και το Πανάγιο Πνεύμα, να (που) φωταγωγούν ολόκληρη την Κτίση.

3)      Η Μεταμόρφωση τού Σωτήρος Χριστού αποτελούσε προφανέρωση τής Σταύρωσής Του και ήταν ενισχυτική των εκεί παρόντων τριών Μαθητών Του.

Τροπάριον Στιχηρόν τής εορτής. Ήχος δ’.

Προ του σου Σταυρού Κύριε, όρος ουρανόν εμιμείτο, (...).

Νοηματική απόδοση του Στιχηρού στη Νεοελληνική.

Πριν από τη Σταύρωσή σου Κύριε Χριστέ, το όρος Θαβώρ έγινε όμοιο με τον Ουρανό, μία νεφέλη απλώθηκε σαν σκηνή επάνω του. Και καθώς άλλαζε η μορφή σου και γινόταν φανερή απ’ τον Θεό Πατέρα η θεότης σου, ήταν παρόντες ο Πέτρος μαζί με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, όπως επρόκειτο να είναι  μαζί σου και στο μέλλον και στον καιρό τής παράδοσής σου στους Ιουδαίους, για να ιδούν τα θαυμάσιά σου και να μη δειλιάσουν απ’ τα παθήματά σου, τα οποία καταξίωσε μας να τα προσκυνήσουμε με ειρήνη, για το μέγα σου έλεος.

4)     

     Η Μεταμόρφωση τού Σωτήρος Χριστού ήταν (είναι) προτύπωση τής Ανάστασής Του.

Τροπάριο Δοξαστικὸν. Ήχος πλ. β’.

Προτυπών την Ανάστασιν την σην, Χριστέ ο Θεός, (...).

Νοηματική απόδοση του Δοξαστικού Τροπαρίου στη Νεοελληνική.

Θέλοντας να προτυπώσεις την Ανάστασή σου, Χριστέ Θεέ, παρέλαβες τους τρείς μαθητές σου, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και ανήλθες στο Θαβώρ. Κι ενώ εσύ άλλαζες μορφή, το όρος Θαβώρ σκεπαζόταν με φως. Τότε οι Μαθητές σου, Θεέ Λόγε, ξάπλωσαν στο έδαφος της γης, μη αντέχοντας να βλέπουν την απερίγραπτη μορφή σου. Οι άγγελοι σε διακονούσαν με φόβο και τρόμο, οι ουρανοί έφριξαν και η γη τρόμαξε βλέποντας επάνω στη γη τον Κύριο της δόξης.

 5)      Υπόδειξη - Συμβουλή τής Εκκλησίας προς τους πιστούς Χριστιανούς.

Τροπάριο. Ήχος β'.

    Φέγγει των αρετών, εκλάμποντες προσβώμεν, εν όρει τω αγίῳ, οψόμενοι την θείαν, Κυρίου Μεταμόρφωσιν.

Νοηματική απόδοση του Τροπαρίου στην Νεοελληνική.

Ακτινοβολούντες το φως των αρετών μας ας ανεβούμε στο νοητό άγιο όρος Θαβώρ για να ιδούμε τη θεϊκή Μεταμόρφωση του Κυρίου μας Χριστού.

 Γιώργος Τ. Αλεξίου.

Σημειώσεις. 1η. Η νοηματική απόδοση των Τροπαρίων στη Νεοελληνική είναι του Γ.Τ.Α.

2^η.  Οι εδώ αναρτημένες φωτογραφίες ελήφθησαν από το διαδίκτυο.

Λαϊκή ρήση - Γνωμικό: «Εάν δεν ήμουν αυτός που είμαι, δεν θα ήθελα να είμαι Βουλευτής» ( ! )

 

    Πριν από μερικά χρόνια ένας επιφανής Βουλευτής των Αθηνών, όταν αρρώστησε πολύ βαριά και κατάλαβε ότι επρόκειτο να πεθάνει, ζήτησε από τους συγγενείς του να γίνει η κηδεία του σε πολύ στενό οικογενειακό κύκλο και να είναι πολιτική και απλή. Στην εύλογη ερώτησή τους «γιατί να μην τον κηδέψουν με το εκκλησιαστικό τυπικό και με την απόδοση των ανάλογων τιμών», έδωσε την εξής αποστομωτική απάντηση: «Διότι συχάθηκα τον εαυτό μου για τις πάμπολλες αδικίες που έχω διαπράξει ως Βουλευτής κατά φτωχών εργατών, ταπεινών αγροτών και αδύναμων συμπολιτών μου, {: ρουσφετολογικοί διορισμοί στο δημόσιο πάρα πολλών ανίκανων ψηφοφόρων του κ.ά.), καθώς και για τις αναρίθμητες φοβερές και δίκαιες κατάρες που έχω εισπράξει απ’ αυτούς που αδίκησα κατάφορα και απ’ τους συγγενείς τους».

Όπως είναι τοις πάσι γνωστό και κατανοητό, ο διορισμός – ρουσφέτι από κάποιον αχαρακτήριστο Βουλευτή ενός σχετικώς ανάξιου και ανίκανου και συνήθως εύπορου νεαρού στο Ελληνικό Δημόσιο γίνεται εις βάρος ενός άλλου άξιου, άπορου και ικανού νέου, είναι δε μία πολύ μεγάλη αδικία κι ένα διαρκές και βαρύ αμάρτημα. Ο εν λόγω Βουλευτής μ’ αυτήν την άτιμη πράξη του «καταδικάζει» αναλόγως ένα τίμιο και άξιο Ελληνόπουλο για όλη του τη ζωή και «βολεύει» έναν παρατρεχάμενο ψηφοφόρο του.

    Συναφής με την προαναφερόμενη αντίδραση των αδικηθέντων και αδικούμενων πολιτών από Βουλευτή, Υπουργό, Δήμαρχο κ.λ.π. είναι και το περιεχόμενο των ακολούθως παρουσιαζόμενων δύο στίχων απ’ το βιβλίο «Ψαλμοί» τής Αγίας Γραφής:

Ψαλμός τού Δαυίδ κζ’ (27^ος), στίχ. 4 & 5. (απόδοση στη Νεοελληνική).

«Δώσε, Κύριε (Θεέ μας), σ’ αυτούς σύμφωνα με τα έργα τους, σύμφωνα με την πονηρία και την πανουργία των εγκληματικών τους σχεδίων και ενεργειών. Δώσε σ’ αυτούς σύμφωνα με τα κακά έργα τους, που διαπράττουν με τα ίδια τους τα χέρια. Πλήρωσέ τους και ανταπόδωσέ τους ως μισθό και ποινή αυτό, που αρμόζει στις αμαρτωλές πράξεις τους.

Διότι αυτοί δεν θέλησαν να μελετήσουν και κατανοήσουν τα έργα της παντοδυναμίας και δικαιοσύνης του Κυρίου, τα έργα των χειρών Του. Θα τους κατακρημνίσεις, θα τους αφήσεις στο χώμα συντετριμμένους και δεν θα τους ανεγείρεις ποτέ πλέον.

Σημείωση. «Ο βουλευτής, ο Δήμαρχος, κ. ά. και να μην θέλει να αδικήσει θα αδικήσει». (Λαϊκή παροιμία).

Γιώργος Τ. Αλεξίου.

Ο υποσχετικός όρκος των Χριστιανών που έλαβαν Πανεπιστημιακό Πτυχίο Θεολογίας. Το ανάλογο τού πτυχίου τους καθήκον και οι αντίστοιχες υποχρεώσεις τους.

 

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είναι ο ιδρυτής, η κεφαλή και ο κυβερνήτης τής Αγίας Εκκλησίας μας. Η εν λόγω Εκκλησία διακρίνεται, α) σε Στρατευομένη, που απαρτίζεται απ’ όλους τους Χριστιανούς που ζουν εδώ στη γη, και β) σε Θριαμβεύουσα, που συγκροτείται απ’ τις ψυχές των κεκοιμημένων Χριστιανών που βρίσκονται στους Ουρανούς και αναμένουν τη Δευτέρα Παρουσία τού Κυρίου και την Τελική Κρίση.

Τα μέλη τής Στρατευομένης Εκκλησίας, που είναι όλοι οι επί της γης υπάρχοντες πιστοί Χριστιανοί, διακρίνονται και κατατάσσονται σε δύο μεγάλες τάξεις (ομάδες, κατηγορίες). Την πρώτη τάξη την απαρτίζουν οι Κληρικοί και οι Μοναχοί, ενώ τη δεύτερη τάξη την αποτελούν οι Λαϊκοί πιστοί.

    Η Εκκλησία μας, ως ζων κι επί τής γης δρών οργανισμός διοικείται και καθοδηγείται από επιφανή μέλη τής Πρώτης Τάξης, δηλαδή απ’ τους Ποιμένες της που κατέχουν τον ιερατικό βαθμό Επισκόπου ή πρεσβυτέρου. Τα μέλη αυτής τής πρώτης τάξης, δηλαδή οι Επίσκοποι και οι πρεσβύτεροι διοικούν την Εκκλησία, κατά κανόνα, με ζέση, και υπευθυνότητα, και φυσικά υπόκεινται και στον ανάλογο έλεγχο για όσα ανακοινώνουν και πράττουν. Ο έλεγχος αυτός γίνεται πρωτίστως από την ιερατική τους συνείδηση, και ακολούθως απ΄ τους ομόβαθμούς τους Αρχιερείς, απ’ τους πρεσβυτέρους και τους Μοναχούς, καθώς και απ’ τους πιστούς κι ευσεβείς Χριστιανούς. Στους εν λόγω ευσεβείς Χριστιανούς «πρώτη θέση» κατέχουν όσοι εξ αυτών είναι κάτοχοι θεολογικών γνώσεων και ιδιαιτέρως όσοι έχουν λάβει πανεπιστημιακό Πτυχίο Θεολογίας. Οι τελευταίοι έχουν ιερό καθήκον και μέγιστη υποχρέωση να διάγουν «βίον άψογον και Χριστιανικόν», να μετέχουν ενεργώς στη ζωή τής όποιας τοπικής Εκκλησίας, να παρακολουθούν με προσοχή τη δράση και τα πεπραγμένα τής εκκλησιαστικής της Αρχής, και να δηλώνουν κι αιτιολογούν με τον αρμόζοντα και πρέποντα τρόπο εάν συμφωνούν ή διαφωνούν μ’ αυτήν (τη δράση), καθόσον έχουν ορκιστεί και καθομολογήσει κατά τη λήψη του Πτυχίου τους, ότι «...κατ’ επιστήμην (τής Θεολογίας) βιώσονται, ασκούντες ταύτην δίκην θρησκείας εν πνεύματι και αληθείᾳ...».

Γιώργος Τ. Αλεξίου.

Δύο μεγάλες και διαδοχικές εορτές, τής Αγίας Παρασκευής (+ 26 Ιουλίου) και του Αγίου Παντελεήμονος {+27 Ιουλίου).

 

Μηναίο Ιουλίου. Κείμενα.

Α) Τη 26η του μηνός Ιουλίου Μνήμη τής Αγίας Οσιομάρτυρος του Χριστού Παρασκευής.

Ακολουθία του Όρθρου 26ης Ιουλίου.

Ο Οίκος {:Τροπάριο).

    Η του νυμφίου σε φωνή καλέσασα ως νύμφην, στεφάνῳ αφθαρσίας εκόσμησε, θεόφρων Παρασκευή πανευκλεής, και μετά αθλοφόρων και μαρτύρων των σεπτών αξίως συνηρίθμησε, μεθ' ων ευφραινομένη, μέμνησο των εκτελούντων την αγίαν εορτήν σου, και συνελθόντων ένδον του ναού σου· εν αυτώ γαρ νυνί παρεστώτες από ψυχής προσφέρομέν σοι τους ύμνους, Οσιομάρτυς Παρασκευή αοίδιμε.

Απόδοση του Οίκου στη Νεοελληνική.

     Θεόφρονη και πανένδοξη Παρασκευή, η φωνή του νυμφίου Χριστού που σε κάλεσε ως νύμφη Του, σε στόλισε με αμάραντο στεφάνι, και άξια σε συμπεριέλαβε στους νικητές και μάρτυρες τής σεπτής πίστεώς μας, με τους οποίους τώρα ευφραίνεσαι, αναλογίσου κι εμάς, που τιμώντας την εορτή σου μαζευτήκαμε μέσα στο ναό σου, στον οποίον τώρα ευρισκόμενοι, σου προσφέρουμε απ’ τα βάθη της ψυχής μας τούς ανάλογους ύμνους, Οσιομάρτυρα και αείμνηστη Παρασκευή.

Β) Τη 27η του μηνός Ιουλίου, Μνήμη του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος και ιαματικού Παντελεήμονος.

Ακολουθία τού Εσπερινού 27^ης Ιουλίου.

Στιχηρὸν. ‘Ήχος δ'.

    Ο επαξίως κληθείς Παντελεήμων, ότε τὸ φιλάνθρωπον πάσιν εφήπλωσας, την των ψυχών επιμέλειαν, και των σωμάτων, την θεραπείαν επιδεικνύμενος, τότε την φερώνυμον κλήσιν επλούτησας, της αρετής την αντίδοσιν, και ευσεβείας, αντιμισθίαν Μάρτυς ευράμενος, στεφανηφόρος και αήττητος, στρατιώτης δειχθείς του Θεού ημών, ον ικέτευε σώσαι, και φωτίσαι τας ψυχάς ημών.

Νοηματική απόδοση τού Οίκου στη Νεοελληνική.

    Εσύ, που επάξια ονομάστηκες Παντελεήμονας, όταν εκδήλωσες σε όλους τους ανθρώπους τη φιλανθρωπία σου, φροντίζοντας για τη σωτηρία των ψυχών τους κι επιτελώντας τη θεραπεία των σωμάτων τους, τότε την αρετή που εκφράζει το όνομά σου αύξησες, Μάρτυρα, και αφού βρήκες και αποδέχτηκες την ανταπόδοση της αρετής και την ανταλλαγή τής ευσέβειας, αναδείχτηκες αήττητος και στεφανωμένος στρατιώτης του Θεού μας, τον Οποίον ικέτευε να σώσει και να φωτίσει τις ψυχές μας.

Γιώργος Τ. Αλεξίου.

«Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν». Αίτημα δυνητικής Προσευχής απροσδιόριστου ιερωμένου.

             Η  Π Ρ Ο Σ Ε Υ Χ Η 

   «Χριστέ Θεέ μου, Εσύ που ως άνθρωπος αντιμετώπισες επιτυχώς τους γνωστούς τρεις μεγάλους πειρασμούς τού Διαβόλου, σε παρακαλώ βοήθησε κι εμένα, έναν φιλόδοξο Αρχιμανδρίτη, αλλά με αδύναμη θέληση και υποχωρητικό χαρακτήρα, να μην πειραστώ να διεκδικήσω αρχιερατικό Αξίωμα, διότι υπάρχει η πιθανότητα να το αποκτήσω (το αρχιερατικό Αξίωμα) και να πιεστώ και «υποχρεωθώ» από υψηλά ιστάμενα πρόσωπα τής Εκκλησίας και τής Πολιτείας να προβώ σε προτροπές και υποδείξεις προς τους πιστούς, καθώς και σ’ ενέργειες με τις οποίες δεν συμφωνώ, {: προτροπή εμβολιασμού με πειραματικά εμβόλια, παραλαβή Προσωπικού αριθμού κ.ά}, καταπατώντας τοιουτοτρόπως την Αρχιερατική μου συνείδηση, Αμήν.».

Σημείωση. Το θεματικό αίτημα της παρούσης δημοσίευσης είναι συναφές με τον τρίτο πειρασμό του Χριστού. Βλέπε για τους τρεις πειρασμούς: https://fos-kastoria.blogspot.com/2021/04/blog-post.html

Βλέπε δημοσιεύσεις σχετικές τού εδώ θέματος:

1)     Εμβόλιο κατά του κορωνοϊού. https://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/37122-to-embolio-kata-tou-korono.

2)     Παραλαβή Προσωπικού αριθμού:

α) https://orthodoxia.info/news/o-mitropolitis-kerkyras-diafonei-t/

β) https://www.spartorama.gr/articles/78714-logia-thelontos-nou-ierarchia-anapauomeni-stis-karekles-tisa/

 Γιώργος Τ. Αλεξίου.

Οι δύο μεγάλες εορτές, του Προφήτου Ηλιού (+ 20 Ιουλίου ) και τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος Χριστού (+ 6 Αυγούστου), και η μεταξύ τους θεματική σύνδεση.

 

Η αγία μας Εκκλησία όρισε να εορτάζεται κατά την 20η Ιουλίου η πυρφόρος ανάβασις στους Ουρανούς του Προφήτου Ηλιού. Όρισε επίσης να εορτάζεται 17 ημέρες αργότερα, την 6η Αυγούστου, η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος Χριστού στο Όρος Θαβώρ. Αυτές οι δύο μεγάλες θρησκευτικές εορτές συνδέονται θεματικώς μεταξύ τους με τη βασική κι ενεργή παρουσία σ’ αμφότερες του Προφήτου Ηλία. Στη μεν πρώτη εορτή, της 20^ης Ιουλίου, τιμάται ο αναφερόμενος μεγάλος Προφήτης, όστις είδε στο όρος Χωρήβ τον Χριστό - Θεό ως «εν Αὔρα πραεῖα καὶ λεπτοτάτη», ενώ στην ακόλουθή της δεύτερη εορτή, τής 6^ης Αυγούστου τονίζεται και τιμάται η παρουσία του ίδιου Προφήτη στη Μεταμόρφωση του Κυρίου, κατά την οποία συνάντησε «εν τω Θαβὼρ σεσαρκωμένον Κύριον, τον παντοκράτορα».

Η θεματική συσχέτιση των εν λόγω δύο μεγάλων εορτών της πίστεώς μας παρουσιάζεται και με αρκετά ανάλογα τροπάρια των αντίστοιχών τους ιερών Ακολουθιών. Δύο απ’ τα εν λόγω τροπάρια του Όρθρου τής εορτής του Προφήτου Ηλιού (+ 20 Ιουλίου) μαζί με την ελεύθερη απόδοσή τους στη Νεοελληνική παρουσιάζονται παρακάτω:

1)      Ο Παντοκράτορας Ιησούς Χριστός είναι ως «Αύρα πραεία και λεπτοτάτη».

Κανών α', Ωδή ζ'. Ήχος β'.

Αύρα πραεία υπέδειξε, και λεπτοτάτη Κύριον σοι Ηλιού, Θεώ ζηλούντι παντοκράτορι, ουχί πνεύμα βίαιον, ου συσσεισμός, ουδέ πυρ εκδειματούν· διό Ιησού τω πράῳ ψάλλομεν·Ευλογητός ο Θεός ο των Πατέρων ημών.

Ελεύθερη απόδοση στη νεοελληνική

Προφήτη Ηλία, ως Αύρα απαλή και λεπτότατη σου υπέδειξε ο (Τριαδικός) Θεός τον Κύριον Θεό σου και παντοκράτορα (τον Χριστό) που λατρεύεις με ζήλο, και δεν τον υπέδειξε ως βίαιο άνεμο, ούτε ως σεισμό, ούτε ως τρομακτικό πυρ, γι’ αυτό ψάλλουμε τον πράο Ιησού Χριστό, ευλογημένος είναι ο Θεός των Πατέρων μας.

2)      Ο Παντοκράτορας Ιησούς Χριστός εμφανίστηκε κατά τη Μεταμόρφωσή Του στο όρος Θαβώρ με ανθρώπινη σάρκα.

Κανών α', Ωδὴ θ'. Ήχος β'.

Αποδεδειγμένος θεόπτης, ο Θεσβίτης συν Μωσή καθορά, ά οφθαλμός ουκ είδε, και ους ουκ ήκουσε, και ανθρώπων των γηγενών, καρδία ου λελόγισται, σεσαρκωμένον Κύριον, εν τω Θαβὼρ τον παντοκράτορα.

Ελεύθερη απόδοση στη Νεοελληνική.

Έχει αποδειχθεί Θεόπτης ο προφήτης Ηλίας ο Θεσβίτης, καθόσον μαζί με τον Μωυσή είδε καθαρά και αντιλήφθηκε τα θαυμαστά που ανθρώπινος οφθαλμός δεν είδε ποτέ και αυτί δεν άκουσε, και καρδιά δεν λογάριασε, δηλαδή τον Χριστό Παντοκράτορα με ανθρώπινη σάρκα στο όρος Θαβώρ.

Βασική διδαχή τής εκκλησίας μας με την εορτή του Προφήτου Ηλιού:

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είναι Θεός Παντοκράτορας, πράος και ήπιος «ως φωνή αύρας λεπτής».

Κείμενο Παλαιάς Διαθήκης. Γ’ Βασ. ιθ΄, 11 - 12. (Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα).

«Είπε προς αυτόν (τον Προφήτη Ηλία) ο (Τριαδικός) Θεός “αύριον να εξέλθεις από το σπήλαιον και να σταθείς ενώπιον του Κυρίου στο όρος·και ιδού, θα περάσει εκεί ο Κύριος (: ο Χριστός)”. Έτσι και έγινε. Αίφνης ισχυρότατος άνεμος έπνευσε, που διέλυε όρη και συνέτριβε πέτρας, αλλά δεν υπήρχεν ο Κύριος μέσα στον σφοδρόν άνεμον. Έπειτα από τον άνεμον έγινε σεισμός μεγάλος, αλλά ούτε μέσα στον σεισμόν υπήρχεν ο Κύριος.

Έπειτα από τον σεισμόν ήλθε πυρ. Ούτε μέσα στο πυρ υπήρχεν ο Κύριος. Έπειτα από το πυρ ηκούσθη φωνή αύρας λεπτής και δροσεράς. Εκεί υπήρχεν ο Κύριος (!)».

Άποψη αρυόμενη από το φλέγον ζήτημα των λεγόμενων «Σλαβομακεδονικών αλυτρωτικών τραγουδιών» που ακούγονται και τώρα {!} στα θερινά πανηγύρια ορισμένων χωριών τής Δυτικής Μακεδονίας.

 

«Αγαπήσωμεν αλλήλους, ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν». (Θεία Λειτουργία).

Πέρασαν 117 ολόκληρα χρόνια από τη θεωρούμενη λήξη του Μακεδονικού Αγώνα (1904 – 1908) και δυστυχώς, το αποκαλούμενο Σλαβομακεδονικό ζήτημα (πρόβλημα) φαίνεται να ταλανίζει ακόμα την πατρίδα μας. Ο τρόπος αντιμετώπισης τού εν λόγω ζητήματος απ’ την Ελληνική Πολιτεία  αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων κι εκ του αποτελέσματος ότι υπήρξε εξαρχής και διαχρονικώς μερικώς λανθασμένος και ατελέσφορος και γι’ αυτό πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξει (να διαφοροποιηθεί).

Ο Γράφων Μακεδών Γιώργος Τ. Αλεξίου, που ασχολήθηκε επί πολλά έτη επισταμένως με το εν λόγω σημαντικό εθνικό θέμα και που θέλει να πιστεύει ότι το γνωρίζει σφαιρικώς και καλώς έχει κάνει ορισμένες σχετικές διαπιστώσεις κι έχει καταλήξει σε τρεις γενικές συμπερασματικές προτάσεις που τις παρουσιάζει ακολούθως:

1). Οι διάφορες παράμετροι τού «Σλαβομακεδονικού ζητήματος» είναι λεπτές και πολύπλοκες και γι’ αυτό πρέπει να εξετάζονται και ν’ αντιμετωπίζονται αποκλειστικώς και μόνο από πολιτικούς αξιωματούχους που να είναι γηγενείς Μακεδόνες, άνθρωποι ευρείας αντίληψης, καλώς καταρτισμένοι και εντεταλμένοι προς τούτο απ’ την Ελληνική Πολιτεία.

2)    

 Οι εκκλησιαστικοί ταγοί τής πατρίδας μας, κατά την άποψη τού Γράφοντος, δεν είναι φρόνιμο να ασχοληθούν – ασχολούνται με το αναφερόμενο καυτό ζήτημα, καθότι αυτό είναι θέμα «του Καίσαρος και όχι του Θεού», δηλαδή δεν είναι  “δικό τους” θέμα. Μάλιστα, αν τύχει κι ασχοληθούν υπάρχει πιθανότητα να επιφέρουν άθελά τους πλήγμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και ζημία στην ανάλογη εθνική υπόθεση.

3)      Οι Ορθόδοξοι εκκλησιαστικοί ποιμένες τής Πατρίδας μας όταν εξυμνούν διάφορα επιφανή πρόσωπα - ειδικώς του Μακεδονικού Αγώνος - κι εκθειάζουν τις πράξεις τους λέγοντας π.χ. επί λέξει «Ο Θρυλικός Αρχιμανδρίτης (τάδε), κλπ. κλπ. κλπ.», πρέπει να έχουν υπόψη τους, ότι ταυτοχρόνως και παραλλήλως, οι Μητροπολίτες τής γειτονικής μας Εκκλησίας των Σκοπίων, επίσης Ορθόδοξοι Ιεράρχες, όταν αναφέρονται στα ίδια ακριβώς επιφανή πρόσωπα τα καταδικάζουν και τα παρουσιάζουν με άκρως δυσμενείς χαρακτηρισμούς, όπως π.χ. «Ο Ματωμένος Καλόγερος (τάδε) έκανε αυτό κι αυτό, κι αυτό» {!}. Η εν λόγω έντονη διχογνωμία και σφοδρή αντιπαράταξη μεταξύ ανώτερων Ορθόδοξων κληρικών είναι οπωσδήποτε προβληματική, προσκρούει στην κοινή λογική, σκανδαλίζει τους πιστούς Χριστιανούς (Ματθ. ιθ΄,7) και σίγουρα λυπεί τον Πανάγαθο Θεό μας.(...).

Γιώργος Τ. Αλεξίου.